Σήμερα στήν Ευρώπη δέν υπάρχουν κόμματα πού νά διαφέρουν, δέν υπάρχουν ιδεολογίες, τό πρόσφατο μάλιστα παράδειγμα τής συμπράξεως τών δύο μεγάλων κομμάτων στήν Γερμανία μάς τό επιβεβαιώνει. Αυτό πού υπάρχει σέ κάθε χώρα, είναι μερικές δεκάδες ή καί εκατοντάδες χιλιάδες άτομα από όλο τό πολιτικοκομματικό φάσμα, οί οποίοι κατέχουν τίς θέσεις εξουσίας. Θέσεις τίς οποίες πολλοί έξ αυτών, τίς κληρονομούν καί τίς κληροδοτούν στούς απογόνους τους, όπως καί τήν εποχή τών ευγενών καί τών Βασιλέων.
Οί διάφορες εναλλαγές προσώπων στήν κορυφή αυτής τής ομάδος, σάν αποτέλεσμα εκλογών επί παραδείγματι, δέν έχουν απολύτως καμία σημασία. Πρόκειται απλώς γιά εσωτερικές ανακατατάξεις μέσα στήν ομάδα καί τίποτε άλλο καί μάλιστα μέ τήν έγκριση τού πληθυσμού. Όλο αυτό τό τσούρμο ατόμων καί κομματικών οργανισμών πού βλέπει κανείς επί καθημερινής βάσεως, δέν εκπροσωπούν κανέναν άλλον παρά τόν εαυτόν τους καί τήν κοινωνική τάξη στήν οποία ανήκουν. Τό δείχνει έξ άλλου καί ό βαθμός τής αδιαφορίας τους στό ζήτημα τής οικονομίας καί τής ανεργίας, όπως καί τής αδιαφορίας τους γιά τήν τύχη καί τήν προστασία τού πληθυσμού καί τής περιουσίας του, όπως έδειξαν τά τελευταία γεγονότα μέ τούς εμπρησμούς έκ μέρους τών μεταναστών στήν Γαλλία καί όχι μόνον. Αυτό τό τελευταίο χάρις τήν επιμονή τους νά διατηρούν τούς τριτοκοσμικούς στήν Ευρώπη, ευνοώντας παράλληλα τήν εισαγωγή τους καί τόν πολλαπλασιασμό τους, αδιαφορώντας γιά τά αποτελέσματα αυτής τής πολιτικής καί παρά τήν αντίθετη γνώμη τών λαών. Γι'αυτό πού πραγματικά μεριμνούν μέ ιδιαίτερη φροντίδα, είναι ή προσωπική τους προστασία μέ απειράριθμους φρουρούς.
Τά πρόσωπα πού εναλλάσσονται στήν κορυφή, δέν θέλουν, δέν τολμούν καί δέν έχουν τήν δυνατότητα νά αποφασίσουν γιά οτιδήποτε ουσιαστικό χωρίς τήν έγκριση τής ομάδος, ιδιαιτέρως δέ εάν πρόκειται ή ομάς αυτή νά απολέσει καί τό ελάχιστο έστω από τά προνόμιά της. Αυτά πού πολλοί ονομάζουν κεκτημένα.
Ποιά κυβέρνησις θά τολμούσε νά πάρει αποφάσεις πού νά θίγει κεκτημένα, δηλαδή αυτήν τήν ίδια τήν ομάδα πού τήν ανέδειξε καί τήν στηρίζει; Όποιος τολμήσει, όχι αποφάσεις νά πάρει αλλά απλώς μιλώντας στά σοβαρά νά προτείνει κάτι τέτοιο, καταστρέφει αυτομάτως καί τό πολιτικό του μέλλον διά παντός. Αλλά φυσικά τέτοια λάθη δέν γίνονται.
Οί επαγγελματίες τής πολιτικής θά προτιμήσουν καί προτιμούν τήν απώλεια τής εξουσίας, ή οποία εξουσία σημειωτέον τούς παρεχωρήθη από τήν ομάδα όχι βεβαίως γιά νά προβούν σέ ανατροπές. Προτιμούν λέω τήν απώλεια τής εξουσίας γιά νά διατηρήσουν τήν έσωθεν καλή μαρτυρία καί νά παραμείνουν στά πολιτικά πράγματα γιατί είναι πάντα ζήτημα χρόνου ή επιστροφή τους, ενώ εξακολουθούν νά παραμένουν στίς παρυφές της. Έτσι δέν καταστρέφουν τήν καριέρα τους προσπαθώντας νά διορθώσουν τά κακώς κείμενα καί δέν θυσιάζουν τό μέλλον τών παιδιών τους, τά οποία έν συνεχεία θά τούς διαδεχθούν καί αυτά μέ τήν σειρά τους στό επάγγελμα, στήν θέση τους ή σέ κάποια άλλη θέση, ενώ ή ομάς εξακολουθεί ακλόνητη νά διατηρεί τήν εξουσία καί τά προνόμιά της ασχέτως τών όποιων αλλαγών στήν κορυφή.
Δυστυχώς οί λαοί δέν απαιτούν από τίς εξουσίες νά καταργήσουν ανισότητες καί προνόμια γιά νά υπάρξει ισονομία καί νά λειτουργήσει ή ισοπολιτεία. Αντί γι'αυτό προτιμούν μέ κάθε μέσον νά ενταχθούν καί αυτοί καταλαμβάνοντας οποιαδήποτε θέση, στήν επιθυμία τους νά αναβαθμισθούν κοινωνικά καί νά εξασφαλίσουν τήν διά βίου σίτιση μέ αποτέλεσμα ή κατάστασις νά χειροτερεύει είς βάρος τών υπολοίπων βεβαίως.
Κώστας Σκιαδάς
|