Μουσική είναι μία αλληλουχία αρμονικών ήχων τών οποίων τό άκουσμα διεγείρει καί προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα. Αυτό μέ τήν προϋπόθεση ότι βρίσκεται κανείς στήν κατάλληλη ψυχική διάθεση καί βεβαίως άν τό είδος τού ακούσματος είναι αυτό πού ταιριάζει στήν μουσική παιδεία ενός εκάστου.
Εάν στήν μουσική προστεθούν στίχοι, τότε μέ τήν απαραίτητη μεσολάβηση τραγουδιστών - στριών γιά τήν μελωδική σύζευξη τών δύο αυτών, έχουμε τό όποιο τραγούδι.
Θέλοντας κανείς νά εξωτερικεύσει τά συναισθήματά του σέ στιγμές ευθυμίας, τό τραγούδι είναι πάντα ένας εύκολος τρόπος γιά νά τό πράξει καί τότε θά ανεβούν στά χείλη του στίχοι αγαπημένοι κάποιου τραγουδιού πού τού ξυπνούν ευχάριστες αναμνήσεις, γιά νά εκφράσει έτσι τήν χαρά καί τήν εύθυμη διάθεσή του.
Σήμερα πού ό αριθμός αοιδών καί ασμάτων αυξήθηκε κατακόρυφα, μέ θλίψη διαπιστώνεται ότι αντιστρόφως ανάλογη είναι καί ή πτωτική πορεία τής ποιότητος φωνών καί τραγουδιών, σέ σύγκριση πάντα μέ τό παρελθόν.
Αυτό αποδεικνύεται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια καί από τόν πλέον αδαή, ακούγοντας τραγουδιστές τής σήμερον νά προσπαθούν νά ερμηνεύσουν γνωστές επιτυχίες τού παρελθόντος, μέ αποτελέσματα καταφανώς κατώτερα.
Χάθηκαν ανεπιστρεπτί εκείνες οί φωνές πού σέ συνάρπαζαν καί σού μετέδιδαν άμεσα ακουστική ικανοποίηση. Πρόκειται γιά φωνές κλασσικές, πού όπως καί γιά κάθε τι τό κλασσικό, δέν αντιγράφονται καί δέν επαναλαμβάνονται.
Δέν αρκεί σέ έναν καλλιτέχνη νά αποδίδει σωστά ένα τραγούδι έχοντας απόλυτο έλεγχο τής φωνής. Χρειάζεται καί αυτός ό ιδιαίτερος χρωματισμός πού θά τού επιτρέψει, αυτός νά μεταδώσει καί οί ακροατές νά εισπράξουν στό έπακρον τά συναισθήματα πού κρύβουν μέσα τους οί στίχοι καί οί νότες.
Στήν εποχή μας οί άνθρωποι δέν δίνουν ούτε παίρνουν αγάπη όπως πρώτα καί οί νέοι καλλιτέχνες μεγαλώνοντας σέ αυτό τό κλίμα ερμηνεύουν τραγούδια ερωτικά καί άλλα, πού μιλούν γιά καταστάσεις πού δέν τίς έχουν νοιώσει ουσιαστικά παρά μόνον επιφανειακά.
Αποτέλεσμα νά μήν μπορούν νά αποδώσουν σωστά, κυρίως τά ερωτικά τραγούδια, βγάζοντας συγχρόνως μία ψυχρότητα καί μία σκληράδα πού ιδιαίτερα στίς γυναικείες φωνές γίνεται εμφανέστερη.
Επίσης απέκτησαν έξ αντιγραφής τό ίδιο σχεδόν ηχόχρωμα αδυνατώντας νά τούς ξεχωρίσεις.
Τό γεγονός όμως ότι δέν μπορούν νά συγκινήσουν επαρκώς τήν ακοή δέν θεωρείται ότι έχει καί τόση σημασία καί αφού ή φωνή έχασε τόν χρωματισμό εκείνον πού άγγιζε τίς ευαίσθητες χορδές, επιδιώκεται μέ τήν αμφίεση καί τήν σκηνική παρουσία νά συγκινηθεί ό ακροατής ή μάλλον ό θεατής, περισσότερο μέ τά εμφανισιακά χαρίσματα καί λιγότερο μέ τά φωνητικά.
Ώς έκ τούτου συμπεραίνεται ότι, σέ συγκεκριμένους χώρους διασκεδάσεως δέν έχουμε ακροατές αλλά θεατές τραγουδιών.
Κώστας Σκιαδάς
|
|
|